تولد نظم نوین جهانی؛ بازی مقتدرانه ایران در قلبِ حیاط خلوت آمریکا
تاریخ انتشار: ۲۶ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۹۶۰۷۲
خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: از همان روزهای آغاز به کار دولت سیزدهم، این دولت با هدف متوازن‌سازی روابط خود، افزون بر بهبود و ترمیم روابط با کشورهای همسایه و منطقه، نیم‌نگاهی نیز به آمریکای لاتین داشت که از آن با عنوان «حیاط خلوت آمریکا» نام می‌برند. از این رو در این مدت بارها شاهد تردد دیپلماتیک مقامات ایران و کشورهای مختلف این پهنه جغرافیایی بوده‌ایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در همین راستا، آیت‌الله «سید ابراهیم رئیسی» رئیس‌جمهوری کشورمان برای سفر به کشورهای منطقه آمریکای لاتین از قبیل ونزوئلا، نیکاراگوئه و کوبا، یکشنبه (۲۲ خرداد ۱۴۰۲) عازم این این منطقه شد؛ سفری که می‌توان آن را در ادامه راهبرد تقویت محور لاتینی دولت تفسیر کرد.
هدف از این سفر پنج روزه، تقویت همکاری سیاسی، تجاری، صنعتی و علمی میان ایران و سه بازیگر آمریکای لاتین اعلام بود که با انعقاد و امضای تفاهم‌نامه‌های متعدد همکاری تحقق یافت.
۳۵ سند همکاری؛ رهاورد سفر پنج روزه
رئیس دولت سیزدهم جمهوری اسلامی روز دوشنبه (۲۲ خرداد) در آغاز سفر پنج روزه خود به آمریکای لاتین وارد کشور ونزوئلا شد و مورد استقبال مقامات کشور میزبان قرار گرفت.
در جریان این سفر، مقامات عالیرتبه ایران و ونزوئلا در حضور رؤسای جمهور دو کشور ۱۹ سند همکاری امضا کردند. همکاری و مشارکت در حوزه‌هایی همچون «ارتباطات و فناوری اطلاعات، انرژی، بیمه، حمل و نقل دریایی، آموزش عالی، کشاورزی، دارویی و پزشکی، تبادلات فرهنگی و همچنین توسعه همکاری‌های معدنی» از جمله اسناد مهم امضا شده میان وزرای امور خارجه، نفت، دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، بهداشت و درمان و فرهنگ و ارشاد اسلامی با همتایان ونزوئلایی بود.
همچنین «نیکولاس مادورو» رئیس جمهوری این کشور نشان افتخار ملی ونزوئلا (نشان درجه یک زنان و مردان آزادی‌بخش ونزوئلا) را به رئیس جمهوری اسلامی ایران اعطا کرد.
لازم به ذکر است که تهران - کاراکاس در چهارچوب توافق راهبردی ۲۰ ساله گام برمی‌دارند که سال گذشته بین دو کشور منعقد شد. بنابراین تردیدی وجود ندارد که سفر رئیس‌جمهوری اسلامی ایران به ونزوئلا بر سرعت و عمق بخشیدن به همکاری‌ها شتاب بیشتری خواهد داد.
سنگ بنای ارتباطات این دو کشور به رغم مسافت ۱۱ هزار کیلومتری، ضدیت با زیاده‌خواهی و سیل تحریم‌های دامنه‌دار آمریکا است. تاریخ روابط دو کشور نشان می‌دهد هر چقدر که دامنه فشار آمریکا بر کشورهای مورد تحریم واقع شده از قبیل ایران و ونزوئلا، افزایش یافته به موازات آن تکاپوی این بازیگران برای کاهش آثار تحریم و دسترسی حداکثری به درآمدهای حاصل از تجارت خارجی روندی صعودی به خود گرفته‌است.
این دو کشور حتی از مدت‌ها پیش به دلیل موانع بانکی- ارزی و نیز برای مقابله با سیطره دلار به مبادله تهاتری و کالا به کالا اقدام کرده‌اند؛ سازوکاری که البته محدود به روابط تهران- کاراکاس نیست و ایران مدت‌ها است در روابط خود با کشورهای همجوار و منطقه همانند ترکیه و روسیه از آن بهره می‌گیرد.
در ادامه سفر منطقه‌ای رئیس‌جمهوری کشورمان در صدر هیأت عالیرتبه سیاسی و اقتصادی به آمریکا لاتین، آیت‌الله رئیسی وارد نیکاراگوئه شد و مورد استقبال «دانیل اورتگا» همتای نیکاراگوئه‌ای قرار گرفت؛ سفری که با دستاوردهایی برای تهران و ماناگوآ همراه شد و امضای سه سند همکاری در این راستا قابل ارزیابی است. این تفاهم‌نامه‌ها در حوزه‌های قضائی، همکاری‌های اقتصادی، بازرگانی و تجهیزات و ملزومات پزشکی بود که به امضای وزرای خارجه و بهداشت و درمان ایران و همتایان نیکاراگوئه‌ای رسید.
لازم به ذکر است که سرنوشت ایران و نیکاراگوئه از چهار دهه پیش به هم گره خورد؛ برهه‌ای که همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی، اورتگا نیز به عنوان یکی از اعضای جنبش ساندینیستا، دولت طرفدار آمریکا را ساقط کرد؛ روابطی که از آن زمان به دلیل درد مشترک تحریم شکل گرفت و اینک با تردد دیپلماتیک رو به تعمیق است.
سومین مقصد سفر هیأت ایرانی به ریاست رئیس جمهوری، کشور کوبا بود که در آنجا نیز مقامات عالیرتبه دو کشور در حضور رؤسای جمهوری، چندین سند همکاری امضا کردند؛ تفاهم‌نامه‌هایی که حوزه‌های قضائی، همکاری‌های جامع سیاسی، مناسبات گمرکی و مشارکت در حوزه فناوری اطلاعات را شامل می‌شد.
دوگانه «امپریالیسم» و «تحریم» مؤلفه‌های همپیوندساز
کشورهای حوزه آمریکای جنوبی از قبیل ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه که رئیس جمهوری کشورمان عازم آنجا شده‌است، به سبب انتخاب نظامی سیاسی، اقتصادی و ایدئولوژیک بومی خود، سال‌هاست که هدف خشم و غضب همسایه شمالی‌شان هستند و آمریکا آنها را هم مانند ایران و درست به دلیل همین انتخاب متفاوت مورد تنبیه قرار داده‌است.
تحریم‌های یک‌جانبه و ظالمانه به عنوان مسئله و درد مشترک، این سه کشور و ایران را به یکدیگر نزدیک کرده‌است. روابط بسیار نزدیک ایران و ونزوئلا و تلاش آنها برای دور زدن تحریم‌ها همواره مورد توجه رسانه‌های جهان بوده‌است.
نیکاراگوئه نیز از گزند تحریم و تنگناهای اقتصادی همسایه شمالی در امان نبوده‌است. دولت بایدن در سال‌های اخیر تحریم‌هایی علیه دولت نیکاراگوئه و رئیس‌جمهوری این کشور و خانواده‌اش اعمال کرده‌است. بنابراین تهران و ماناگوآ که هدف تحریم‌های آمریکا قرار دارند با هدفی مشترک سعی در توسعه همه جانبه روابط دارند و می‌توانند از مزایای اقتصادی یکدیگر استفاده کنند و به تلاش‌های خود برای دور زدن تحریم‌های آمریکا ادامه می‌دهند.
بعد از بررسی تحریم ایران، ونزوئلا و نیکاراگوئه نوبت به کوبا می‌رسد. تحریم‌های آمریکا علیه کوبا که در فوریه ۱۹۶۲ وضع شد و هنوز هم وجود دارد، یکی از طولانی‌ترین تحریم‌های جهان که از سوی یک کشور علیه کشور دیگر اعمال شده‌است.
هر چند «باراک اوباما» رئیس جمهوری اسبق آمریکا اقدام‌هایی را برای کاهش تحریم‌ها و بهبود روابط بین واشنگتن و هاوانا آغاز کرده‌بود ولی «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری قبلی آمریکا تقریباً تمام این اقدامات را متوقف کرد و حتی تحریم‌های جدیدی را نیز علیه کوبا وضع کرد.
امروزه نیز با وجود گذشت بیش از دو سال از آغاز به کار دولت «جو بایدن» هنوز نشانه‌های جدی از تلاش دوباره دموکرات‌ها برای کاهش تحریم‌ها علیه هاوانا مشاهده نشده‌است.
بنابراین منطقی به نظر می‌رسد که فضای سیاسی و نگرش سیاسی مردم این پهنه جغرافیایی در ضدیت با آمریکا تعریف شود. همان گونه که رئیس‌جمهوری کشورمان در آغاز سفر تاکید کرد: «موضع مشترک ما و این سه کشور ایستادگی در مقابل نظام سلطه و یکجانبه‌گرایی است.»
جمهوری اسلامی ایران و نیکاراگوئه چهار دهه پیش، انقلاب‌هایی را تجربه کردند؛ انقلاب اسلامی ایران و انقلاب ساندنیستی نیکاراگوئه یک فصل مشترک داشت و آن قیام علیه دیکتاتورهای وابسته به غرب بود و این مهمترین دلیل دشمنی و تهدیدات بلوک غرب علیه دو کشور است.
بنابراین آمریکا در حیاط خلوت خود با جمعیتی در حدود ۵۶۱ میلیون نفر و مساحتی حدود ۲۱ میلیون کیلومتر مربع که یکی از مناطق مهم جهان به شمار می‌رود، جایگاهی نداشته و مردم این حوزه جغرافیایی همواره از لحاظ نگرش سیاسی به چپ متمایل بوده‌اند.
در سال‌های اخیر نیز موج چپ‌گرایی در آمریکای لاتین با عبور از چپ سنتی به چپ مدرن شدت گرفته‌است تا جایی که امروزه ونزوئلا، کوبا، بولیوی، شیلی، آرژانتین، کلمبیا، نیکاراگوئه و برزیل از جمله ۸ کشور آمریکای لاتین هستند که در اردوگاه چپ تعریف می‌شوند.
خیزش جریانات چپ‌گرا و محبوبیت این احزاب در بین آحاد مردم اگر چه به مسائل گوناگونی همچون مشکلات اقتصادی و غیره ارتباط می‌یابد اما نقش مهم استعمار را نمی‌توان در این زمینه نادیده گرفت. بسیاری بر این باورند که همین مداخله‌گری وتحریم‌های اعمال شده از سوی آمریکا، بسترساز گرایش آنها به جریان چپ شده‌است.
همین مسائل بسترساز نگاه کشورهای آمریکای لاتین به شرق از چین و روسیه گرفته تا ایران شده‌است. پکن در حال حاضر به بزرگترین شریک تجاری برخی کشورهای آمریکای لاتین از جمله برزیل، شیلی، کوبا و اروگوئه تبدیل شده‌است. برعکس چین که به دنبال استفاده از منابع طبیعی آمریکای لاتین برای رشد اقتصادی خود است، منافع روسیه در این منطقه بیشتر در قالب امنیتی-راهبردی تعریف می‌شود.
همچنین نگاه منفی مردم و دولتمردان آمریکای لاتین به سیاست‌های قلدرمآبانه آمریکا، بستر را برای نزدیکی ایران و بازیگران این پهنه جغرافیایی هموار کرده‌است که سند راهبردی ۲۰ ساله ایران و ونزوئلا در کنار تقویت روابط اقتصادی و تجاری تهران با کشورهای بولیوی، نیکاراگوئه و اکوادور از تحکیم ائتلاف محور ضدامپریالیسم در حیاط خلوت آمریکا نشان دارد.
فرجام کلام
انتخاب سه کشور ونزوئلا، نیکاراگوئه و کوبا به عنوان مقصدهای سفر نمایندگان ایرانی به آمریکای لاتین در دولت سیزدهم از وزیر خارجه گرفته تا شخص رئیس‌جمهوری نشان می‌دهد که عزم این دولت برای تقویت روابط، نه تنها جدی است بلکه در تلاش است تا تعداد بیشتری از کشورهای این جغرافیای پهناور در فاصله بیش از ۱۲ هزار کیلومتری را به فهرست مراوده و تعامل‌های خود اضافه کند.
بنابراین می‌توان به این مهم دست یافت که تهران به دنبال افزایش شمار دوستان خود برای مقابله با تحریم‌های جامعه غرب و خصوصاً آمریکا است و روابط دو جانبه ایران با کشورهای آمریکای لاتین بی‌تردید مسیر را برای مقابله با تأثیر تحریم‌های بین‌المللی و تنوع بخشیدن به ابزارهای ایران باز می‌کند.
از نگاه ناظران، مقاومت سرسختانه کشورهای آمریکای لاتین مقابل سیاست‌های واشنگتن همزمان با آغوش باز کشورهای حیاط خلوت آمریکا بر روی رئیس‌جمهوری ایران از افول هژمونی این کشور نشان دارد و از نظم نوینی در جهان حکایت می‌کند. با چنین نگرشی، رئیس جمهوری کشورمان در نیکاراگوئه از «نظم نوین جهانی» سخن به میان آورد و گفت که «نظم جدیدی در حال رقم خوردن است که در این نظم جدید کشورهای مستقل، جایگاه اصلی را خواهند داشت و قدرت‌های سلطه‌گر و استکباری افول خواهند کرد.»
کد خبر 5811408منبع: مهر
کلیدواژه: آمریکای لاتین سیدابراهیم رئیسی دولت سیزدهم امپریالیسم تحریم اقتصادی ونزوئلا نیکاراگوئه کوبا روسیه ایالات متحده امریکا رژیم صهیونیستی اوکراین سوریه عراق فلسطین جنگ اوکراین ایران کرانه باختری سودان ناتو ولادیمیر پوتین لبنان کشورهای آمریکای لاتین رئیس جمهوری کشورمان رئیس جمهوری کشور حیاط خلوت آمریکا ایران و ونزوئلا جمهوری اسلامی اسلامی ایران سند همکاری همکاری ها تحریم ها دو کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۹۶۰۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جنگ جهانی نفت؛ بایدن در تنگنای تحریم‌ها، قیمت‌ها و انتخابات
تدابیر تحریمی جدید مجلس آمریکا علیه ایران، ونزوئلا و روسیه می‌تواند با افزایش قیمت نفت خام، به شانس پیروزی مجدد بایدن در انتخابات امسال آسیب بزند.
به گزارش اکوایران، دولت بایدن از به کار گرفتن تحریم‌های نفتی برای تسلیم‌کردن کشورهای متخاصم بیزار بوده و از بالارفتن قیمت نفت در سال انتخاباتی آمریکا هراس دارد. اما ممکن است جو بایدن مجبور به این کار شود؛ چرا که قانون‌گذاران کنگره دور تحریم‌های جدیدی را علیه کشورهایی مانند ایران اعمال کرده‌اند که می‌تواند بخش بزرگی از نفت موجود در بازارهای جهانی را خارج ساخته و تعادل را به هم بزند.
به نوشته کیث جانسون برای وبگاه فارن پالیسی، سؤال این است که آیا تحریم‌های جدید بر تولیدکنندگان بزرگ نفت، منجر به افزایش قیمت نفت در اواخر سال جاری می‌شود یا اینکه جریان نفت از قاره آمریکا به واشنگتن این امکان را می‌دهد که قیمت نفت و رفتار کشورهای متخاصم را کنترل کند؟
وسواس کنگره به تحریم ایرانآخرین تلاش‌های کنگره شامل لایحه تحریمی جدیدی بود که صادرات نفت ایران (و خریداران چینی آنها) را به عنوان بخشی از یک برنامه جامع هدف قرار می‌داد. این لایحه بخشی از بسته‌ای بزرگ‌تر است که شامل کمک‌های دفاعی به اوکراین، اسرائیل و آسیا-اقیانوسیه نیز می‌شود. در صورت تصویب، تأیید رئیس‌جمهور و اجرای کامل، این تحریم‌ها می‌توانند بیش از ۷۰۰ هزار بشکه در روز نفت ایران را از بازار حذف کند که تقریباً نیمی از صادرات فعلی ایران را تشکیل می‌دهد.
اما این همه ماجرا نیست. لایحه تحریم‌ها تنها چند روز پس از آن ارائه شد که دولت بایدن، تحت فشار دوحزبی کنگره، به دلیل نقض مکرر وعده‌های کاراکاس در مورد برگزاری انتخابات آزاد، امتیاز لغو تحریم‌ها علیه ونزوئلا را پس گرفت. این موضوع می‌تواند در آینده برای نفت خام سنگین که پالایشگاه‌های نفتی ساحل خلیج آمریکا به آن علاقه‌مند هستند، به مشکل تبدیل شود. در همین حال، برخلاف میل واشنگتن، کی‌یف به استفاده از پهپادهای دوربرد برای هدف قرار دادن زیرساخت‌های ضعیف صنعت نفت روسیه و آسیب‌زدن به توانایی صادرات محصولات نفتی این کشور ادامه می‌دهد.
مهار ناموفق اوپکدر مجموع، این اقدامات جدید بازار نفت که در حال حاضر با کمبود مواجه بوده را بیش از پیش تحت فشار قرار می‌دهد. شاخص نفت خام در لندن همچنان در حدود ۸۶ دلار در هر بشکه باقی مانده و اوپک و شرکای آن اعلام کرده‌اند که به طور داوطلبانه تا ژوئن برای حفظ قیمت‌ها، تولید نفت خود را محدود نگه می‌دارند و همچنین تنش‌های ژئوپلیتیکی در خاورمیانه نیز بازارهای نفت را نگران نگه داشته است.
روری جانستون، بنیانگذار شرکت مشاوره تحقیقات بازار نفت «کامودیتی کانتکست» گفت: «اوپک مقدار زیادی نفت را نگه داشته و ما در ابتدای امسال با رشد تقاضای قوی مواجه بودیم». او ادامه داد: «میزان افزایش تقاضا در سال جاری یا تسریع رشد نفت شِیل ایالات متحده دو عاملی هستند که تعادل بازارهای نفت را تعیین خواهند کرد».
از نظر عرضه جهانی نفت، در حالی که اوپک و شرکای آن همچنان به کاهش تولید خود (به جز برای عراق و ایران) ادامه می‌دهند، ایالات متحده، کانادا، برزیل وگویان در حال جبران این کمبود هستند.
ایالات متحده با تولید بیش از ۱۳.۱ میلیون بشکه در روز، دوباره به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شده، اما بعید است در سال جاری، شاهد رشد قابل توجهی در این زمینه باشد. کانادا می‌تواند در سال جاری نیم میلیون بشکه در روز به تولید جدید خود اضافه کند که آخرین تلاش برای بهره‌برداری از شن‌های نفتی جنجالی آن خواهد بود. گویان به عنوان بازیگری غیرمنتظره در قاره آمریکا، حدود ۲۵۰ هزار بشکه در روز به تولید خود نسبت به سال گذشته افزوده است. همه این‌ها با هم برای جبران هرگونه کاهش تولید از سوی اوپک کافی خواهد بود، مگر اینکه تقاضای جهانی برای نفت بسیار بیشتر از حد انتظار باشد.
در گذشته، اغلب می‌شد روی عربستان سعودی، به عنوان بزرگترین تولیدکننده اوپک برای بازکردن افزایش تولید و صادرات به منظور حفظ قیمت‌ها در محدوده معقول حساب کرد و به طور تئوری می‌توان انتظار داشت که در صورت لزوم، برای ضربه‌زدن به ایران این کار را انجام دهد. مشکل اینجاست که هدف‌گذاری عربستان سعودی و اوپک تغییر کرده است.
آنها قبلاً بر حفظ قیمت نفت در محدوده ۶۰ تا ۷۵ دلار در هر بشکه تمرکز داشتند. با این حال، جانستون می‌گوید: «در حال حاضر، آنها کف و سقف بسیار بالاتری دارند». او افزود که قیمت نفت باید به نزدیکی یا بالاتر از ۱۰۰ دلار در هر بشکه برسد تا تأمین‌کننده اصلی بازار جهانی نفت، رویکرد خود را به طور کلی تغییر دهد.
به همین دلیل است که هرگونه نفتی که به دلیل تحریم‌های جدید از بازار خارج گردد، می‌تواند برای عرضه و تقاضای جهانی، قیمت نفت و از نظر سیاسی برای دولت بایدن، به مشکلی تبدیل شود.
چالش تحریم‌های جدیدبا وجود افزایش صادرات نفت ایران به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۱۸، چند دلیل وجود دارد که نشان می‌دهد قوانین جدید علیه این صادرات، دولت بایدن را فلج نخواهد کرد.
اول، به گفته بن کاهیل، کارشناس انرژی در مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی، تحریم‌ها تا اکتبر اجرایی نمی‌شوند. دوم، آنها آمریکا را ملزم می‌کنند تا بخش بسیار پیچیده‌ای از بازار صادرات نفت را هدف قرار دهد؛ یعنی پالایشگاه‌های مستقل چین که ارتباط کمی با مؤسسات مالی آمریکا دارند. این مؤسسات همان‌هایی هستند که معمولاً ابزار اصلی اعمال تحریم‌هایند.
کاهیل خاطرنشان کرد: «متوقف‌ساختن تجارت نفت ایران کار سختی است. این تجارت با پالایشگاه‌های کوچک چینی (معروف به «قوری») انجام می‌شود که اصلاً با سیستم مالی آمریکا در ارتباط نیستند. اگر می‌خواهید با این پالایشگاه‌ها مقابله کنید، باید با دولت چین تعامل برقرار داشته و من فکر نمی‌کنم بحث واردات نفت ایران مهمترین مسئله در روابط دوجانبه پکن-واشنگتن باشد».
دلیل اینکه دولت بایدن نسبت به اعمال تحریم‌های جهانی بر صادرات نفت چه ایران، چه ونزوئلا و چه روسیه محتاط بوده، قابل درک است. در شرایطی که اقتصاد آمریکا رونق دارد، تورم همچنان بالاست و قیمت بنزین هم بیشتر از همه به چشم می‌آید. مشاور اقتصادی بایدن در هفته گذشته قول داد که هر کاری برای پایین نگه داشتن قیمت بنزین در طول تابستان انجام دهد و حتی به آزادسازی احتمالی ذخایر استراتژیک نفت آمریکا اشاره کرد.
کاهیل گفت: «هزینه‌های انرژی برای این دولت، از ابتدا، یک دغدغه جدی بوده است. بنابراین، آنها در اعمال شدید تحریم‌هایی که می‌تواند بازار جهانی نفت را بر هم بزند، انگار روی لبه تیغ راه می‌روند».
سلاح مخفی آمریکاشاید برای کنگره فعلی بیش از کاخ سفید، تحریم‌های نفتی همچنان آوازی خوش برای گوش مقامات است. طی یک دهه گذشته، ایالات متحده به لطف انفجار تولید نفت شیل، به تولیدکننده‌ای بزرگ، سپس صادرکننده و در نهایت به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شد.
در طول این مسیر، از نفوذ تازه به دست آمده خود برای اعمال تحریم بر کشورهایی مانند ایران، ونزوئلا و روسیه استفاده کرد، با این اطمینان که چاه‌های فوران‌کننده نفت آمریکا، هر کمبودی را از سوی تحریم‌شدگان جبران کند. قانون‌گذاران فکر می‌کنند اگر آمریکا یک سلاح نفتی دارد، پس چرا از آن استفاده نکند؟
کاهیل گفت: «این واقعیت که ایالات متحده در دهه گذشته چنین منبعی برای رشد تولید بوده است، به آن امکان داده تا بر تعداد بیشتری از کشورها تحریم اعمال کند. و واشنگتن عاشق تحریم‌های انرژی شده است. وقتی می‌خواهید فشار وارد کنید، این همیشه راه‌حل ساده‌ای است؛ هرچند همیشه هم مؤثر نیست».
از دیدگاه کاخ سفید بایدن، صرف اینکه آمریکا بزرگترین بازیگر عرصه نفت است، به این معنا نیست که درست چند ماه مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری، می‌تواند از پویایی بازار جهانی نفت که بر قیمت‌ها در همه‌جا، حتی در شهرهای کوچک آمریکا تأثیر می‌گذارد، چشم‌پوشی کند.
کاهیل گفت: «نفت شیل به آمریکا آزادی عمل برای اعمال تحریم بر کشورهای بیشتری می‌دهد، اما این مجوزی بی‌قیدوشرط نیست».
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد